~ Hic Est Dies Nostrorum Mortum ~
Although I haven't mentioned it until now, last Tuesday was my school's Latin Banquet. The idea is as follows:
All Latin students can attend.
Latin I students (and also some Latin II students this year) are "slaves," and are "owned" by Latin II, Latin III, and AP Latin students.
Slave owners can make the slaves do anything within reason for them (i.e. anything legal, ranging from refilling your drink to running around the tables with a smelly sock, screaming, "I'VE GOT THE MAGIC SOCK!").
Everyone wears traditional Roman garb (or the closest thing they can cook up for the occasion).
Everyone brings a traditional Roman dish (or the closest thing they can cook up for the occasion).
Everyone prepares a skit or performance somehow related to ancient Rome. (or the closest... well, you can't really get away with anything that doesn't fit the criteria for this one. But you get the idea.)
Anyway, I may or may not have mentioned what I had been preparing all year for this year's performance. However, even if I haven't, I think I'll let my accomplishment speak for itself.
Cantus compositus a Don McLean
In sermonem Latinum convertus a Aanchir: Rachira of Time
Iam diutissime
Memini adhuc modi
Quo arridebam musicam
Et scivi si felix essem
Ut saltet populum cogerem
Et fortisan esset beatus aliquam
Sed Februarius dat mihi frigora
Reddens omnia acta diurna
In limine acerbum
Non gressus diutius sum
Et non memini an flerem
Cum de viduā cognoscerem
Sed aliquid commovit cordem
Quo musica mortua est
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
Scripsistine librum amoris
Etne Deum sursum versum credis
Quod Biblia dicit debere te?
Credisne vibrandam et volvendam?
Musicane possit servare tuam animam
Et potesne docere modum quo saltas tarde?
Immo, scio amare te eum
Quod vidi vos saltantes in gymnasium
Amovetis calceos vestros
Eheu, amo melancholium numerumque illos!
Vivebam solitari indomite
Cum tollente plaustro caryophylloque
Scivi esse infelicem me
Quo musica mortua est
Incipio canere
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
Nunc decem annos fuimus soli
Et muscus pinguiscit in lapide pervolventi
Sed illud non modo quod erat
Cum ioculator cecini regi reginaeque
In paenula mutuā ab Iacobo Vallete
Et voce qui tibi mihique erat
Et dum ille rex despexit
Ioculator coronam spinosam cepit
Basilica ampliata est
Sententia non redita est
Et dum Lennon lexit Marci opus
Quattuor meditatus in hortibus
Et nenias in tenebris cecinimus
Quo musica mortua est
Canebamus
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
Nolens-volens in aestatis ardore
Aves evolaverunt cum tegmine
Octo milia passuum altus cadens celeritate
Egressus est in gramine
Lusores temptaverunt pilam prorsus iacere
Cum ioculatore in fulcro in latore
Nunc, intercapedinis aer erat dulcis odor
Dum sagati canibant cantus incedendo
Omnes surreximus ut saltemus
O, sed numquam potestatem habuimus
Quod lusores temptaverunt aream capere
Symphonia recusavit cedere
Quid recluserit revocasne
Quo musica mortua est?
Incipimus canere
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
O, et omnes sumus in loco
Aetas pertata in spatio
Cum non tempore reliquo quo
Ioannes es agilis, Ioannes es citum
Ioannes Fulgor sedit in candelabrum
Quod ignis est solus amicus diabolo
O, et dum spectavi eum in tabulis
Mei manus comprimuntur in pugnis furoris
Non angelus inferorum posuerunt
Frangere Satan incantatamentum
Et dum flammae ascenderunt in noctem
Accensum ritum sacrificalem
Vidi Satan beate ridentem
Quo musica mortua est
Canibat:
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
Obviam puella quam maeste cecinit ivi
Et eā bona nuntia petivi
Sed conversa est subridetque
Subivi ad sacram tabernam
In quo audiveram iam dudum musicam
Sed vir ibi dixit musicam non canere
Et in viae, liberi vagiebant
Amantes flebant, poetae somniabant
Sed non verbum est dictum
Campanae omnes fractae sunt
Et tres quos maxime amamus
Pater, Filius, et Sanctus Spiritus
Ceperunt hamaxostichon ad litus
Quo musica mortua est
Canibamus:
Vale, Americana Crustum
Egit Chevrolet ad molem sed moles aridum
Et prisci pueri bibibant temetum
Canens hic est dies nostrorum mortum
Hic est dies nostrorum mortum
Likey? No likey? Feel free to tell me!
-
6 Comments
Recommended Comments